een kijkje nemen in het brein van een zieke geest…

Waar ben je als je vertrokken bent..
Zonder te beseffen dat je alles achter heb gelaten.
Zonder toezicht?
Zonder sturing?
Begrijp je dat je alles hebt verlaten…
Begrijp je de inpact wat je aanricht keer op keer?
Waar ben je als je vertrekt.
En een enorme leegte achter laat?
Het ergste niemand heeft door dat je er niet bent, ondanks die grote leegte die je achter laat. Je laat wonden achter. De pijn van die meerdere wonden is zo heftig. De pijn ontneemt laatste restje hoop dat het ooit nog goed komt.. Hoe lang het dit keer duurt voor dat je ongemerkt langzaam weer terug komt ….

Soms kan ik de antwoorden vinden in de hemel.
In de uitzicht over de zee.
In de uitzicht in het licht van de zon of de kleuren van de hemel.
Of in de combinatie van kleuren van hemel licht zon.

Als je me ziet lachen denk dan niet dat ik blij
ben.
Als je me ziet dansen denk dan niet die heeft niets aan haar hoofd.
Als je me ziet praten, luisteren en handelen voor een ander denk dan niet dat ik het voor mij zelf allemaal zo goed kan.
Als je me ziet geven bedenk dan niet dat ik veel heb maar weet hoe belangrijk het is voor mij om een ander te helpen. Ik hou ook gewoon van delen hou….

Ik hoef niet hard te praten ( ook al heb ik het gevoel niet gehoord te worden)
Ook al ben ik bozig.
Ook al schreeuwt t van binnen.
Mn stem heeft niet zoveel lucht nodig.
Ik krijg meer voor elkaar als ik kalmte bewaar en mn woorden gebruik inplaats van mn intonatie.

Ik hoef geen haast te hebben want niemand word boos als ik iets niet op tijd af heb.

Ik hoef niets gehaast te doen want wie bepaalt mn tempo?

Waar komt die haast vandaan?
Waar komt die boosheid vandaan?

Chronische boosheid
Chronische woede
Chronische moeheid.
Als ik zo veel en zo snel wil zijn is het logisch.
Logisch dat het niet gaat.

Ik ben volwassen.
Ik heb alle tijd
Ik hoef niets te halen.
Ik hoef niet haastig te zijn. Ik bepaal..

Ken je de misterie of licht?
Van het het zicht.
Uitzicht.. inzicht
Als lijnen verdwijnen.. in mist.
Niet zichtbaar
Wel daar.

https://brandmaarlos.com/2019/03/28/319/

De eenzaamheid remt de tijd.
Morgen is er niet.
Hoop is er niet.
De winter zal nooit overgaan.
Aan de nacht komt geen einde.

Soms kan ik de antwoorden vinden in de hemel.
In de uitzicht over de zee.
In de uitzicht in het licht van de zon of de kleuren van de hemel.
Of in de combinatie van kleuren van hemel licht zon.

Hoe je ook voelt besef en bedenk dit is n moment opname vooral de momenten waarin je het meeste pijn of verdriet voelt.
Dit is n moment opname en nu voelt het zo maar het kan straks anders zijn.

Waar ben je als je vertrokken ben.
Zonder te beseffen dat je alles achter heb gelaten.
Zonder toezicht?
Zonder sturing?
Begrijp je dat je alles verlaat?
Begrijp je de inpact wat je aanricht keer op keer?
Waar ben je als je vertrekt.
En een leegte achter laat?
Het ergste niemand heeft door dat je er niet bent, ondanks die grote leegte die je achter laat. Je laat een wond achter. De pijn van die meerdere wonden is zo heftig. De pijn ontneemt laatste restje hoop dat het ooit nog goed komt en hoe lang het dit keer duurt voor de dat je ongemerkt langzaam weer terug komt