Je hebt me bijna levenslang uitgedaagd.
Ik dank je er voor.
Dat heeft gezorgd voor het in handen nemen van mn rechten en mn veiligheid.
Dat heeft er voor gezorgd dat ik voor mn vrijheid ben gaan vechten dat heeft wel bijna 30 jaar gekost maar ik ben er.
Ik dank je voor de uitdaging al was het dat je vaak mij uitdaagde tot het uiterste..
Dat heeft er voor gezorgd dat ik verkeerde in waanzin.
Ik dank je voor de uitdaging maar nu pas snap ik je..
Het was pijnlijk en heel erg hard en gemeen.
Maar nu begrijp ik dat je zag dat ik niet veilig was.
Ik zal beter voor me zelf zorgen en ik zal waken voor mn grenzen.
Soms zal dat lijden tot afstand van mensen. Want zelfs mijn zoon moest verhuizen en mn man moest weg wat stellen de anderen dan daarbij nog voor.
Dankje voor het uitdagen hoe moeilijk het soms is of was..
Fouten zal ik blijven maken ik ben hardleers helaas. Maar dat neemt niet weg dat ik wil aangeven dat ik me zelf niet afhankelijk wil opstellen. Zou je dan willen stoppen met het laten horen van de gedachten van anderen, dat ze negatief over me zouden denken.. want dat doet er echt niet meer toe. Ik wil de gedachten van anderen echt niet meer horen, of ze me mogen of niet.
Ik ben daar niet afhankelijk van.
Ik ben afhankelijk of ik wel of niet goed voor me zelf zorg en niet over mn grenzen ga als ik daar goed naar kijk heb ik heel wat gewonnen.

Ik hoef jou niet uit te leggen wie ik ben en waar ik voor sta.
Je hebt je standpunt al in genomen.
Ik zal geen enkele energie steken in het het bewijzen van het tegengestelde..

Voices are born when the brain and mind can’t handle it!!

Mijn geschreeuw heeft geen geluid.
Mijn gebroken ziel heeft geen gips.
Mijn wonden en litekens hebben geen verband.
Mijn pijn is onzichtbaar..

Ik ben bereid naar je te luisteren en zal niet zeggen dat het goed komt..
Ik luister alleen..
Ik wil je alleen proberen te begrijpen..
Ik zal niet oordelen..
Ik weet dat sommige dingen niet op te lossen te zijn.
Ik geef je alleen de ruimte en je mieschien proberen te begrijpen..
Ik zal er voor je zijn..
Ik zal een arm om je heen slaan..
Ik weet dat ik je verdriet niet kan weg kan nemen maar ik zal er zeker alles aan doen om je aan het denken te zetten door simpele door vragen en als je tranen wilt laten, laat ze. ik zal ze drogen ik zal je troosten ook al is de troost tijdelijk..

Ik ben verdwaald in het doolhof van het leven. Ik ben hier zo vaak langs gelopen toch weet ik niet waar de uitgang is. De muren komen op me af, het frustreert mij dat ik de weg naar de uitgang nog niet ken. Zo vaak verdwaald in het doolhof van het leven. Het zelfde verdriet, dezelfde pijn, dezelfde fouten, dezelfde leegte. Nachten lang piekeren dagen lang slapen gedesorieenteerd zonder te weten welke dag welke tijdstip het is als ik wakker zou kunnen worden is het nacht? Is het dag als ik wakker wordt. Als ik anderen zie kunnen ze niet zien hoe ver ik ben. Ze zien niet in welke staat en hoe ik er bij zit. Ze zien niets want ze vertellen nog heel veel over zich zelf O wat zijn sommige verhalen heftig. Ik voel een leegte die ik onmogelijk kan omschrijven omdat het niet in woorden uit te drukken is een leegte een gemis alleen mensen die het zelf hebben ervaren weten waar ik het over heb. Grenzeloos ongekende leegte. Ik mis rust. In mn ziel in de kern van van mn bestaan. Ik haat het om zelfmedelijden te hebben, ik haat het om anderen kwalijk te nemen waarin ze zijn tekort geschoten dat zou beteken dat ik mn gemoedstoestand afhankelijk is van de ander ??

Mijn pen is mijn soulmate begrijpt alles. Beordeelt me niet. Heeft altijd alle tijd,ruimte en het intellect is altijd toereikend. Begrip, ruimte, tijd onbegrensd intellect. Mijn woorden dat is mn kracht om te kunnen schrijven op die manier kan ik iets verdragen wat niet te verdragen is. Leven is vallen en opstaan te lang blijven liggen is zwaar bij het opstaan alles opnieuw moeten leren, opnieuw moeten begrijpen..

Tranen zijn uiting van pijn die niet te verwoorden zijn..

Ik begrijp niet dat ik zo verward ben. Ja ik heb een psychise ziekte. Ja ik voel me vaak onbegrepen. Ja ik voel me eenzaam in mn leed O Allah wat doet het pijn om geraakt te worden door de woorden of het gedrag van een ander het voelt als steken in ziel. Mag ik zeggen dat ik me verloren in het doolhof van waanzin voel. Ik voel me verloren. Ik voel me verloren en begrijp het gewoon weg niet…Ja ik ga over mn grenzen, Ja anderen gaan over mn grenzen. Ja ik heb een zeer complex en zwaar verleden wat ik niet begrijp waarom ik niet verder kan gaan zonder achterom te kijken. Ik wil niet klagen bij anderen ik wil mn hart niet luchten bij anderen anderen doen dat wel bij mij. Ik biedt de ander wat ik zo mis in een gesprek de diepgang de ruimte de juiste vragen.. dat maakt dat ik de ander bied wat ik niet ken.

Zeg niet dat je het begrijpt..Zeg niet dat je het herkent, Zeg niet dat je weet wat ik voel. Zeg dat niet want dat zijn leugens luister alleen en neem waar en verder niets..

Als wanen werkelijkheid worden is het tijd, tijd om in te grijpen. Tijd om toe te geven dat het niet gaat. Als wanen werkelijkheid worden is het tijd om te stoppen met strijden en dat je het allemaal wel nog aan zou kunnen. Dan is het tijd om toe te geven ik ben ziek. Ik kan doen wat ik wil maar dit is waar ik niets aan kan doen dit ligt niet in mn vermogen om te veranderen. Hou je zelf niet voor de gek. Vluchten is een teken dat de pijn niet meer uit te houden is. Anderen op zoeken heeft dan geen zin anderen hebben vaak verhalen, lange verhalen.. De mens handelt meestsl uit eigen belang. Altijd..

Ik zou willen lopen, hardlopen,rennen tot ik geen energie meer heb om nog te kunnen nadenken. Waarbij mn hersens plat worden gelegd.. ik wil namelijk niet nadenken. Ik wil niet weten wat ik voel, ik wil niet weten wat door me heen gaat lichaamlijk en geestelijk.

Het heden praat met het verleden. Het verleden wil niet luisteren en zachtjes praten het verleden schreeuwt en voelt zich niet gehoord. Heden verleden toekomst overleggen. Het verleden schreeuwt en houdt zich in de toekomst heeft een afwachtende houding en heeft alle tijd. Het heden lijdt er onder.. en kan niet bemiddelen..

Mensen, kinderen met een beperking moeten beschermd worden dat is essentieel zonder bescherming krijg je dit soort ziektes. Ze zouden beschermd worden op elk vlak recht op leven,keuzes op financieel en zorg gebied.

Ik heb een tering leven maar dat was wel duidelijk..

Mijn gedachten is complex begrijpen is een ander verhaal..

Wat er is voor nodig om verder te gaan..verder met mn leven. Waar ik nooit aan begonnen ben. Wat is er voor nodig om mijn leven zo danig in te richten dat er stuctuur, regelmaat en rust in heerst. Geen over vraging van me zelf en van anderen geen masker geen fake glimlach en eerlijk hard op zeggen waar het op staat omdat ik weet dat iets anders niet werkt voor mij. Hoe richt ik mn leven zodan in dat ik zuurstof in mn ziel en in mn brein voel.. dat ik niet het gevoel heb gevangene te zijn van gedachten en emoties.. hoe richt ik mn leven nu in.. ik ben niemand verandwoording schuldig alleen aan mn schepper waar we allen zullen terug keren. Hoe kan ik mn leven lijden zonder hard te zijn voor me zelf te zijn en net zo veel compassie te voelen met mezelf als ik dat heb voor een ander. Dat ik zo mild en zacht zal zijn naar me zelf zoals ik dat ben naar mn omgeving..want ik kan het wel alleen moet ik leren het toe te passen bij zelf.. dat maakt mij niet perse egoistisch dat heet zelf zorg..niemand is gebaat bij dat je zelf haat..wees niet zo hard voor je zelf ik hoor het me zelf zo vaak zeggen tegen een ander…