hoezo meen ik te denken en te weten dat er nog een leven zal komen op deze wereld waarin het goed zal hebben?
hoezo meen ik te weten dat ik nu strijd voor een beter bestaan maar dat beter bestaan zal er niet zijn.
we zullen allemaal sterven terwijl wij onderweg waren naar beter.
beter dan wat ?
beter dan waarin we zitten? zal het het echt niet worden..
hoop is vals… het is niet wanhoop dat me overspoelt maar meer de realiteit. Het is een gegeven de wereld en dit leven hard zijn. ik ben zo hard beproefd en nog steeds ik kan de dingen geen plek geven binnen mn brein of lichaam. het is te groot..
ik was onderweg naar huis onderweg naar huis van stage van de opleiding mbo bge ervaringsdeskundige. die ik doe om te herstellen maar het raakt me zo erg. zoo erg.
zo diep.. ik was onderweg naar huis en werd onderweg onwel in en besefte dat ik zo in elkaar kon zakken en dat het leven ook zo afgelopen kon zijn. besefte wat ik dan aan het doen was en waar ik mee bezig was. het geeft me geen voldoening van wat ik doe. ik zal niet die staat van zijn bereiken wat ik heel graag wil.
rust in mn brein waar ik zo hard voor strijd.