De corona virus heeft veel slachtoffers gemaakt. Zoveel mensen die zijn om gekomen en zo veel eenzaamheid en struggels. Naast de dingen die al niet gingen. ik weet dat iedereen wereld weidt daar mee te maken heeft. Ik vind wel dat voor mensen als ik mensen met psychiatrisch achtergrond dubbel worden getroffen. Er is geen hulp meer. Of in iedergeval niet zo als ik zou willen. De vooruitzicht dat de virus nooit meer verdwijnt. De virologen die een doem scenario schetsen dat een 2e golf veel erger zou zijn, laten we nou net zeggen als ik ergens goed in ben is dat doem scenario’s schetsen. Vandaag is het 19 mei de maatregelen worden versoepeld, maar wat ik niet begrijp er wordt alleen gepraat over terasjes en over kappers en de ggz dan? Is het zo belangrijk dat een nagelstudio open gaat? Ik snap dat mensen daar hun brood mee verdienen maar ik had de intelegentie van de overheid hoger ingeschat. Ik had ook hoger ingeschat wat ze als peroriteit zouden stellen. Is het omdat de pijn van mensen die psychis lijden niet zichtbaar is? Is dat het? Waarom had dat ook niet tot de vitale beroepen mogen horen? Ik heb de afgelopen maanden een paar keer aan de bel getrokken maar kreeg nou niet echt het idee dat ik sereus genomem werd. Het is schrijnend om te zien wat er gebeurt. Dat ik veel onmacht voel en veel dingen niet begrijp. Dat zoek ik bij me zelf er is echt zoveel dat ik echt niet begrijp. De angst is soms overheersend. De gedachte dat deze situatie waarin ik zit uitzichtloos is. Ik ga het mee maken. Het is een wereld wijd probleem die alleen in nachtmerries en filmen voorkomt.