De dagen verstrijken.
De hoop vervaagd..
De bezinging gaat liggen.
De vragen rijzen niet meer.
Het is geen wanhoop het is schikken in het het lot.
Het is schikken en het beste maken wat het leven heeft gegeven.
Niet meer strijden.
Geduldig blijven wachten tot het weer wat beter gaat.
Zo niet dan is het ook goed.
De pijn is soms niet te verdragen maar daar zit mn kracht om toch door te blijven gaan.
Posetief te blijven en daelen met mijn pijn geestelijk en lichaamlijk.
Ken je het? Dat alles zo pijn doet dat zelfs ademen moeilijk is. Waarbij je dood en doodziek voelt? Maar toch leg ik me erbij neer het is goed. Ik kan niets anders doen. Ik laat het er zijn verder kan ik niets.
Het is geen opgeven het is acceptatie van het feit dat soms niet gaat of heel vaak zoals ik zou willen.