Dat ik Mn ideeën niet zo razend kan opschrijven is omdat deze computer langzamer is dan Mn hersencellen.
Wat ze willen zeggen weet ik niet precies.
Ik weet alleen dat ik meer dan 28 jaar er niet was en dat er zoveel is gebeurt zonder dat ik het begrijp en dat er veel vragen zijn dat is duidelijk maar dat er er geen antwoorden zijn is nog erger want wie moet ik die vragen stellen. want ik was er niet anderen waren er.. ze waren getuige en hebben niet ingegrepen en begrepen niets van de pijn die ik had en begrepen niet van het verdriet, ze keken me alleen aan en dachten laten we afstand nemen wat hier gebeurt. Hier kunnen we niets mee er was 1 persoon in Mn leven die het wel begreep en die er wel wat mee kon.. de rest deed stappen naar achteren anders zouden ze ook verdwalen in Mn doolhof van Mn waanzin en krankzinnigheid. iedereen ging door met zn leven…
Hoe kun je als volwassenen zoveel leed zien zonder in te grijpen en dan gewoon door te gaan met je leven en gewoon zo vaak op vakantie als maar kan…
Het grappigste komt nog er werden verhalen die bij me neer gezet werden je wilt niet weten echt ik meen het en verantwoordelijkheden waar u tegen zegt en wonder boven wonder kon ik de ander rustig te woord staan terwijl ik alle kracht stopte om mijn eigen woede onmacht , tranen en pijn te onderdrukken…..
wat me ook lukte en geloof me 28 jaar jaar lang heb ik heb mn woede onderdrukt er is zo veel onrecht wat ik heb moeten voelen zien en slikken van mensen die dachten dat ik niets door had…
Nu wil ik verder leven en verwacht ik van me zelf dat dat allemaal maar kan zonder tegenspraak..kijk luister en huiver ik zal je niet aan spreken of aan schandpaal zetten je daden spreken boekdelen waarmee je een wereldbibliotheek zou kunnen vullen..