Ik ben deze blog begonnen omdat ik veel schreef en het wou delen. Ik wilde delen wat er soms door me heen ging. Ik stel me voor en vertel wat over me zelf, ik heb al 28 jaar een schitzoacctieve stoornis. Voor wie niet weten wat dat is zal ik in het kort uitleg geven. Schitzoaffectieve stoornis wil zeggen dat je de symptonen van zowel schitzofernie als manisch depresief hebt.

Ik ben ook moeder van een zoon van 20 en getrouwd tot voor kort. Ik heb de knop door gehakt na 24 jaar niet meer op dezelfde voet verder te gaan. Ik wil niet dat een ander langer met me mee lijdt zoals ik dat doe.. ik heb er voor gekozen om uitelkaar te gaan en dat ieder zijn weg gaat. Ik heb veel meegemaakt want 1 moment opname van mijn belevingswereld is als wervel storm aan emoties en gedachten waar ik niets mee kan. Ik haal veel uit het contact met lot genoten. Ik haal veel uit boeken. Ik ben op jonge leeftijd begonnen met lezen toen was het idee alleen om te ontsnappen uit mijn eigen gedachten wereld en in een wereld te stappen van de lezer. Daar heb ik veel tijd in gestapt. Nu is het voornamelijk om kennis om op te doen en te ondekken hoe anderen mensen het hebben beleefd met een pschyatriche ziekte. Een ziekte die niet wordt gezien niet begrepen, waar anno 2019 nog steeds een taboe op rust. Schitzofrenie en pschoses worden vaak in het nieuws vaak aan het licht gebracht als de dader was “psychotisch”. Ik ben zo ver dat ik niet denk in diagnoses, ik denk meestal dat mensen die ziek zijn een pijn hebben gekend of nog steeds hebben die ze niet kunnen verdragen en verwerken. Dat ze geestelijk en lichaamlijk overbelast zijn. Vaak heeft er iets plaats gevonden in hun leven zoals mishandling geestelijk of lichaamlijk, verwaarlozing. Of het continu overvragen van iets wat iemand niet kan.. of een reeks problamatiek waar niet of nauwelijks tijd en ruimte is geweest om het verwerken denk aan rouw proses etc. Daarbij kan sprake zijn van bepaalde kwetsbaarheid of genetiche aanleg.. De maatschappij is hard en snel. Ik kan niet meekomen hoe graag ik dat ook wou. Ik heb me er bij neergelegd dat ik niet meer kan en wil. Ik help mensen in mn omgeving daar waar ik kan. Ik ervaar veel onbegrip in mn omgeving. Ik voel me enorm onbegrepen. Soms kan ik het beter hebbben dan anders dan frustreert mij dan enorm. Bijvoorbeeld dat iemand vraagt hoe is het en dat ik het dan vertel en dat de ander zegt ik wist niet dat je zoveel zou vertellen waarop ik zeg vraag het dan ook niet. Je kent mn achtergrond. Ik raak nooit uit gepraat over dit onderwerp of over mijn leven.