hoe kan ik je vertellen wat ik allemaal heb mee gemaakt.
daar is echt geen beginnen aan.
geen begin en geen einde.
ik ben anders
anders dan anders
hoe kan ik uit leggen wat en hoe.
ook al wil ik het zo graag er zijn zoveel woorden in mn hoofd.
zoveel een woordenstroom waar ook geen einde aan komt. en ik raak niet uitgeschreven of uit gepraat.
ik wil wel op niveau communiceren en geen domme vragen stellen asjeblieft. daar krijg ik kortsluiting in mn hoofd van….
hoe kan ik je uitleggen hoe mn leven is geweest…
en wat de pijn met mij heeft gedaan.
ik wil nooit meer stoppen met schrijven.
nooit meer.
geef me een pen en laat me met rust ik heb niets meer nodig .
dan kan ik mn gang gaan en je vertellen over de pijn die mn leven beheerste.
de pijn waar ik gek van werd.
de pijn waar ik nooit over uitgeschreven zal..
de pijn die mij heeft gedreven tot waar ik nu sta. ik wilde niet luisteren naar de pijn omdat ik het vaak niet kon verstaan of soms wel maar niet hard op durfde te zeggen wat t zei….
wat moet ik zeggen nu op dit moment