laat me vertellen wat deze ziekte met me doet.
laat me praten tot ik niet meer kan.
ik voel n oneindig woordenstroom.
ik wordt overspoeld door gedachten en gevoelens van pijn en waanzin en van krankzinnigheid ik kan niet meer zo vaak deze woorden gebruikt zo vaak deze fase gepasseerd x op x.
ook al zeg ik ik kan niet meer zo lang mn dag niet is gekomen blijf ik ademen.

mn huid houd alles bijelkaar
want van binnen besta ik uit duizendende verschillende delen die allemaal iets anders zeggen.
mijn huid houdt alles bij elkaar ik ben uitelkaar gevallen in duizend delen.

t is niet erg t is zo als t ik kan daar niets aan veranderen zo lang allah swt wil dat ik dit voel en beleef is t zo alles ligt in zijn handen.

ik doe zo hard mn best om overeind te blijven om anderen niet lastig te vallen met mijn leed.

vaak denk ik dat anderen alles kunnen zien.