Ik sta met een been in deze wereld met een been in de wereld van krankzinnigheid.
Die dualiteit verscheurt me.
Ik strijd te veel om in deze wereld te blijven maar de andere wereld trekt te hard aan me.
Ik voel zo n sterke kracht dat ik t verlies. Ik heb angst dat ik mn gezond verstand verlies.
Ik verlies het gewoon…
Mensen die me boos maken duwen me ook die kant op. en zien niet wat ze doen ze weten niet dat ze zelf ook gevaar lopen.
Ik wil niet hoop blijven houden dat het over gaat dat is een desillusie…
Het is iets dat nooit over zal gaan..
Ik zal de mensen nooit vergeven die hier aan hebben mee gewerkt. Mij drijven tot waanzin..
Niemand heeft iets door..
Ze hebben niets door.